Κι η πλατεία ήταν άδεια, δίχως πάθος δίχως χάδια... επειδή έλειπες μωράκι μου. Πήγα από νωρίς, μόνος ανάμεσα σε μόνους, με μια κρυφή ελπίδα, ένα κρυφό πάθος να σε δω εκεί.. Έψαξα, γύρναγα συνέχεια σαν την άδικη κατάρα, πάγωσα μες το κρύο αλλά τίποτα..
Πού ήσουνα εργατολάγνα αγάπη μου? Γιατί άφησες ανυπεράσπιστους τους απεργούς της χαλυβουργίας? Γιατί στέρησες από όλους και όλες όσες ήταν εκεί τη δύναμη ψυχής, το κίνητρο αγώνα που μας δίνει το αγέρωχο βλέμα κι η γλυκιά αλλα και δυναμική φωνή σου?
Μαλακία έκανες κουτό, γιατί πλησιάζουν εκλογές κι έτσι θα χάσεις κουκιά - δεν το σκέφτηκες αυτό, δεν στο είπαν από το κόμμα?
Τα ξεπερνάω όλα αυτά μωρό μου και σου λέω ότι αν και ανώριμος μικροαστός θα είμαι εκεί σε όλες τις πορείες να σε περιμένω.. Φιλάκια στα αγωνιστικά χειλάκια σου....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου