Ώρα για ποίηση!...

Έκπληξη μας προκάλεσε το παρόν ποίημα του προέδρου της πακιστανικής κοινότητας, από το βιβλίο του "Η εξομολόγηση ενός εθνικού". Μας αποκάλυψε μια άλλη πιο σκοτεινή αλλά κι ευαίσθητη πλευρά του, την οποία όμως μάλλον δεν γνωρίζουν οι σύντροφοί του.

O ΜΕΓΑΣ ΠΑΝ

Σιγή στο δάσος, παγερή οσμή εγκλήματος

Σύλληψη της στιγμής και ανθρωποθυσία

Τραγόμορφος επρόβαλε του μύθου νοσταλγός,

Σατανικά υπέροχος, ο Μέγας Παν.

Ώρα του δειλινού, το σκότος ανατέλλει

Και οι εξόριστοι της μέρας, οι Εωσφόροι

οι ποιητές ξυπνούνε,

Ηδονικά με βλέμμα κόκκινο, θολό τυραγνισμένο

Μια κίτρινη σελήνη που προβάλλει αντικρύζουν

Και τα στοιχειά της νύχτας ξαναζούνε

Οι μονομάχοι, οι κρεμασμένοι και οι συνωμότες.

Και αυτός στην μέση του ναού,
Στο κέντρο της τεράστιας αιμάτινης κηλίδας,
Στο βάθρο του βωμού,
Τραγόμορφος, σατανικά υπέροχος
Την ώρα δοξάζει της θυσίας

Των ευγενών ενστίκτων και της βίας

Αυτός ο αιώνιος κυβερνήτης, ο Μέγας Πάν

Νίκος Μιχαλολιάκος