ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΑΜΕ ΤΗΝ ΜΑΧΗ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ!
Δύο μέρες κράτησε η λυσσαλέα επίθεση του κατασταλτικού καύσωνα και θα επανέλθει. Ο συντονισμός και η αυτοοργάνωση όμως πάλι βγήκαν νικητές. Σύντροφοι από τα μήκη και τα πλάτη του Βόλου, ύστερα από πολύωρες συνελεύσεις αποφασίσαμε να αντισταθούμε σε αυτή την προσπάθεια του κράτους. Προετοιμασμένοι με μαγιώ και χωρίς μαγιώ οι πιο σκληροπυρηνικοί, κοντάρια για ομπρέλες, μάσκες θαλάσσης, ψαροτούφεκα, αντιλιακά maalox για τη μούρη με δείκτη 50 και τις πέτρες που προσέφερε η ίδια η φύση στα αντιστεκόμενα κομμάτια της κοινωνίας είπαμε ένα βροντερό NO PASSARAN στον καύσωνα, ταμπουρωμένοι σε πολλές παραλίες του Πηλίου.
Πιο συγκεκριμένα εμείς που καταλάβαμε την Παρίσαινα στο Χορευτό, στήσαμε από την αρχή τα καστράκια μας στην άμμο για να είμαστε έτοιμοι για την επίθεση. Οι πιο εκπαιδευμένοι βούτηξαν ηρωικά στη θάλασσα, ενώ οι υπόλοιποι υποστήριζαν σθεναρά από τη στεριά. Η πείνα, καθώς επίσης και η έλλειψη πόσιμου νερού δε μας πτόησαν. Αντίθετα, μας δυνάμωσαν περισσότερο, ώστε ακόμα πιο πολλοί σύντροφοι να παλέψουν με τα φονικά κύματα.
Εκεί όμως που δεν έφτασε ο καύσωνας, ανέλαβε το πολιτιστικό παρακράτος. Η συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου ήταν κίνηση αντιπερισπασμού από το κράτος, το οποίο φέρθηκε πολύ έξυπνα σε εκείνη τη φάση. Στην προσπάθεια τους να αναχαιτήσουν τη νέα, ύπουλη επίθεση, μαζεύτηκαν στον Αγ.Βλάσση αφήνοντας τις παραλίες με εμφανώς μικρότερα μπλοκ να υπερασπιστούν τα κατειλλημένα εδάφη. Η απομαζικοποίηση των παραλιακών επαναστατικών μπλοκ έγινε όταν και οι τελευταίοι σύντροφοι λιώμα πλέον από την πολύωρη μάχη στα αναχώματα της πίστας, αποφασίζουν να γυρίσουν σπίτια τους.
Όμως όχι... Η μάχη δεν είχε τελειώσει. Την επόμενη μέρα ο καύσωνας ανέλαβε παλι δράση, μα... μας βρήκε ακόμα πιο αποφασισμένους. Πλήθος από βότσαλα κτυπούσε τα ατίθασα νερά του Αιγαίου, όταν μια είδηση που ερχόταν από την άλλη μεριά του Πηλίου, έμελλε να μας ανεβάσει κι άλλο το ηθικό. Κάποιος σύντροφος λέει, έκανε 666 γκελ! Το νέο λειτούργησε σαν ντόπα για εμάς, που τελικά νικήσαμε τον καύσωνα. Μπορεί μάχη να κερδίθηκε, ο δρόμος είναι όμως μακρύς...
Η ελπίδα για ένα ακόμα πιο μαζικό ριζοσπαστικό παραλιακό κίνημα τις μέρες του Αυγούστου, είναι άσβεστη και κάτι βαθιά μέσα μας, λέει ότι θα παλέψουμε μέχρι τελικής πτώσης και θα νικήσουμε!
ΖΗΤΩ Η ΠΑΡΑΛΙΑ
ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΑΡΑΛΙΑΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
ΖΗΤΩ Ο ΜΑΕΣΤΡΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ
Δύο μέρες κράτησε η λυσσαλέα επίθεση του κατασταλτικού καύσωνα και θα επανέλθει. Ο συντονισμός και η αυτοοργάνωση όμως πάλι βγήκαν νικητές. Σύντροφοι από τα μήκη και τα πλάτη του Βόλου, ύστερα από πολύωρες συνελεύσεις αποφασίσαμε να αντισταθούμε σε αυτή την προσπάθεια του κράτους. Προετοιμασμένοι με μαγιώ και χωρίς μαγιώ οι πιο σκληροπυρηνικοί, κοντάρια για ομπρέλες, μάσκες θαλάσσης, ψαροτούφεκα, αντιλιακά maalox για τη μούρη με δείκτη 50 και τις πέτρες που προσέφερε η ίδια η φύση στα αντιστεκόμενα κομμάτια της κοινωνίας είπαμε ένα βροντερό NO PASSARAN στον καύσωνα, ταμπουρωμένοι σε πολλές παραλίες του Πηλίου.
Πιο συγκεκριμένα εμείς που καταλάβαμε την Παρίσαινα στο Χορευτό, στήσαμε από την αρχή τα καστράκια μας στην άμμο για να είμαστε έτοιμοι για την επίθεση. Οι πιο εκπαιδευμένοι βούτηξαν ηρωικά στη θάλασσα, ενώ οι υπόλοιποι υποστήριζαν σθεναρά από τη στεριά. Η πείνα, καθώς επίσης και η έλλειψη πόσιμου νερού δε μας πτόησαν. Αντίθετα, μας δυνάμωσαν περισσότερο, ώστε ακόμα πιο πολλοί σύντροφοι να παλέψουν με τα φονικά κύματα.
Εκεί όμως που δεν έφτασε ο καύσωνας, ανέλαβε το πολιτιστικό παρακράτος. Η συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου ήταν κίνηση αντιπερισπασμού από το κράτος, το οποίο φέρθηκε πολύ έξυπνα σε εκείνη τη φάση. Στην προσπάθεια τους να αναχαιτήσουν τη νέα, ύπουλη επίθεση, μαζεύτηκαν στον Αγ.Βλάσση αφήνοντας τις παραλίες με εμφανώς μικρότερα μπλοκ να υπερασπιστούν τα κατειλλημένα εδάφη. Η απομαζικοποίηση των παραλιακών επαναστατικών μπλοκ έγινε όταν και οι τελευταίοι σύντροφοι λιώμα πλέον από την πολύωρη μάχη στα αναχώματα της πίστας, αποφασίζουν να γυρίσουν σπίτια τους.
Όμως όχι... Η μάχη δεν είχε τελειώσει. Την επόμενη μέρα ο καύσωνας ανέλαβε παλι δράση, μα... μας βρήκε ακόμα πιο αποφασισμένους. Πλήθος από βότσαλα κτυπούσε τα ατίθασα νερά του Αιγαίου, όταν μια είδηση που ερχόταν από την άλλη μεριά του Πηλίου, έμελλε να μας ανεβάσει κι άλλο το ηθικό. Κάποιος σύντροφος λέει, έκανε 666 γκελ! Το νέο λειτούργησε σαν ντόπα για εμάς, που τελικά νικήσαμε τον καύσωνα. Μπορεί μάχη να κερδίθηκε, ο δρόμος είναι όμως μακρύς...
Η ελπίδα για ένα ακόμα πιο μαζικό ριζοσπαστικό παραλιακό κίνημα τις μέρες του Αυγούστου, είναι άσβεστη και κάτι βαθιά μέσα μας, λέει ότι θα παλέψουμε μέχρι τελικής πτώσης και θα νικήσουμε!
ΖΗΤΩ Η ΠΑΡΑΛΙΑ
ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΑΡΑΛΙΑΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
ΖΗΤΩ Ο ΜΑΕΣΤΡΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ
sto xoreuto paizei punk?
ΑπάντησηΔιαγραφήναι, φόρα το μαγιώ σωλήνα σου και σάλτα
ΑπάντησηΔιαγραφήσυντρολλοι κατεβαινουμε λιμανακια βουλιαγμενης για βουτιες και βουτες.αναχωρηση απο θολο 10 το πρωι να σκασουμε πανω στην νταλα
ΑπάντησηΔιαγραφήμπράβο σύντρολοι. λείπω καιρό και είχα ανησυχήσει για την τρολλεταριακή πάλη, αλλά βαστάτε γερά. trolleremos. φιλιά , ο μαντρολλίνο σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήη παρισαινα καθε χρονο χανει και ενα κομματι απο την ομορφια της,...σε λιγο καιρο θα κοιταμε προς το βουνο και θα βλεπουμε μονο πετρες...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι αιτια θα ειναι ο καθε μαλακας πηλιοριτης που καθε χρονο βαζει το ξερο του και κοβει τα δεντρα λες και ειναι κτημα του.
http://antipetroula.blogspot.com/2011/05/blog-post_16.html
το 2008 οι αγωνες καποιων ανθρωπων εκαναν τον ξεφτιλα δημαρχο να πληρωσει για τις ''παρεμβασεις του''
τωρα τουμπεκα απο ολους μας
ισως καποια στιγμη καταλαβουμε οτι δεν χωραμε πια στην παραλια, μαζι με μπιτς μπαρ, ξαπλωστρες, και ντουζιερες.
Εφαρμογή κονσόλας "Αυτόματος ΣΟΐτης" εκδ.1,0, Auto SOman v1.0
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.filesonic.com/file/1483199434/Auto_SOman.zip
ορματε συντρολλοι στα οδοφραγματα της πλαζ
ΑπάντησηΔιαγραφήρε σειες με τις παραλιες κτλ
ΑπάντησηΔιαγραφήφυγατε απο το βολο και εκλεισε το rainbow κατω απο τη μυτη σας.
και τωρα που τρωμε?
τρωμε γκαντα
ΑπάντησηΔιαγραφή